"Świat zapomniany"
Apel o życie tak nie jasno pisany kreską zagubionego uczuć romantyka;
Carpe Diem – bo inaczej zwariować można czekając za utęsknionym!
Zdarza mi się nie raz nauka co błędy w postępowaniu mi stale wytyka;
nie trać siły! - Nie warto być w miłości zbyt na odwzajemnienia pokornym.
Byś ran kalekie wściekłości lizać nie musiał ponadto co zrobić trzeba;
odnaleźć godności podstawy do bycia tym kogo chce się naturalnie.
To podobna gonitwa jak za codziennym ogarnięcia kawałkiem chleba;
nawet elokwencja w swym przesłaniu nie wytłumaczy Ci tego werbalnie.
Jak odnaleźć to światło bijące gdzieś z oddali zakrytej kurtyną tajemniczości;
iskierka tak pieszcząca organizacje świata tutaj kreacją przedstawionego.
Można zaniknąć gdzieś tam w nieograniczonej układanki codzienności;
by następnego procesu obronić się dla ideału tak wtedy hodowanego.
Energii wybuchem nagłej chęci zamiany tej szarości w kolory poezji;
poczucia zwierzęcej mocy rozrywającej klatkę duszonej miłością.
Znajdź jakiś kalendarz, w którym na wszystkie bolączki tych finezji;
odnajdziesz dzień gdzie z kolejną przeszkody w życiu podłością.
Rozliczysz się ze wszystkich planów, które jakimś cudem nie wyszły;
marzyciel już tak ma, że kreacje nie pokrywają się z rzeczywistością.
Oglądam teraz te sny, które dawien gdzieś tam nocą tajemnie przyszły;
trzeba powstać z kolan! Bohaterze wskrześ się z nowym celem i godnością.
Arkany dla ukojenia ambicji tak pewnego w piórze lecz niestabilnego serca;
kryształ, którego szlif już za bardzo starł doświadczenia przeżyć skórę.
Gdybym mógł policzyć te odległe schody do upragnionego związków kobierca;
odnalazł bym dla szczęścia ukrytą dla przeciętnego człowieka fortunę.
Ukojenie... sentyment tak oczekiwany dla normalnego dzisiaj istnienia;
świat zapomniany przez ludzi nie znających trudów własnej przeszłości.
Pytam... gdzie ten środek dla ran skruszonego duszy zaspokojenia?
Ten eliksir opiewający nagie ciało obnażone przez wybór niepewności.
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Trzeba zawsze w swoim sercu pozwolić się palić światłu ...które ma moc Wiary Miłości i Nadziei ...Los zapisuje naszą księgą podział robi na przeszłość i przyszłość.Czasem warto spojrzeć za siebie i powiedzieć ,,Do tego nie chcę wracać ...ale każdy następny dzień wezmę go właśnie z tym światłem ...któremu pozwolę się prowadzić ...
- Autor: tancerka78 Dodany: 12.02.2018, 21:13
Zachwycił mnie Twój wiersz.. ale myślę, że jeszcze wszystko przed Tobą.. Los układa się falami.. Twoja do Ciebie napływa.. Pozdrawiam serdecznie..
- Autor: lucja.haluch Dodany: 11.02.2018, 21:00