Starość
Starość idzie sobie drogą
Samotna, zgarbiona i cicha
Powłóczy ciężko jedną nogą
pęcznieje, a potem wysycha
Starość uboga, zbolała
kłania się życiu nisko
Chodź niejedno w czasie widziała
to szybko wszystko prysło
Starość to mądrość, zaduma
spojrzenie w daleką przeszłość
To słońce co skryła chmura
i prosta droga w wieczność
Agata Kozieł
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Starość pięknie zapisana.. nie zawsze miła, ale przecież mądra,przekazujaca doswiadczenie..
- Autor: lucja.haluch Dodany: 21.02.2018, 20:30
Starość to często samotność
i myśli lekkie jak piórko,które
beznamiętnie spadają za okno,
na podwórko...
Piękny wiersz*****Pozdrawiam.
- Autor: krysta Dodany: 21.02.2018, 20:15