Starość



Starość idzie sobie drogą
Samotna, zgarbiona i cicha
Powłóczy ciężko jedną nogą
pęcznieje, a potem wysycha

Starość uboga, zbolała
kłania się życiu nisko
Chodź niejedno w czasie widziała
to szybko wszystko prysło

Starość to mądrość, zaduma
spojrzenie w daleką przeszłość
To słońce co skryła chmura
i prosta droga w wieczność

Agata Kozieł

Autor: jestestwo Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


Starość pięknie zapisana.. nie zawsze miła, ale przecież mądra,przekazujaca doswiadczenie..

Starość to często samotność
i myśli lekkie jak piórko,które
beznamiętnie spadają za okno,
na podwórko...
Piękny wiersz*****Pozdrawiam.

  • Autor: krysta Zgłoś Dodany: 21.02.2018, 20:15