Czwarta siła
Już ciemno, gwiazd błyszczą witraże;
on sobie sam sterem, żeglarzem.
Czasami zanucił mgławicą
nad okolicą.
Gdy cień piór Łabędzia go otarł
odżyła wolności tęsknota,
bo na grawitacji uwięzi
obaj ugrzęźli.
- Dlaczego choć przestrzeń bez granic
ktoś miejsca żałuje jej dla nich ?
tak Księżyc rozmyślał samotnie
i ja z nim w oknie.
Autor: ela_zwolinska
Kategoria: Filozoficzne
Oceń wiersz
Komentarze
Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.
Fajne, a puenta jeszcze lepsza :)
- Autor: ddt Dodany: 15.04.2018, 18:03
6************!
- Autor: hera41 Dodany: 14.04.2018, 11:52
Świetny wiersz ,,
- Autor: Ewa Magdalena Dodany: 13.04.2018, 19:48
Emocjonalny obraz. Można poczuć.
5.
- Autor: Bbard Dodany: 13.04.2018, 19:29
Ale ładne zakończenie :)
- Autor: ZOLEANDER Dodany: 13.04.2018, 19:05
:)
- Autor: Szuiram Dodany: 13.04.2018, 18:43