Wszystko wymówić me serce raczy,
wygłosić swe żale z nędzy i prostaczy.
Co mię dziś wewnątrz odznaczy,
To moja wola, która w Twoją patrzy.

Chcę w blask Twój spoglądać,
choć wzroku nie śmiem unieść.
Chcę łaski Twej wiekuistej kosztować,
Miłość zrozumieć.

I obiecuję Ci, Moje Dobro Wszelakie,
że nie ja wygłaszać będę słowo szlachetne.
Otwórz me wargi,
każ mówić sercu.
Niech się nie gromadzi,
co święte w utajeniu.

Zaprawdę, powiadam,
iż ufność ta jest do krwi.
A gorycz jest łaską mą,
do końca mych dni.

Niech dusza ma innym nie urąga,
a niechaj ochłodą dla palących się będzie.
Niech widnieje obraz Twój i droga nieprosta,
Niechaj świętość wejdzie w istnienie.

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.

Niech świętość wejdzie w istnienie.:)

• Autor: bukmar Dodany: 06.08.2018, 08:48

Pięknie! Wzruszył mnie ten wiersz.

• Autor: lukasz83 Dodany: 05.08.2018, 16:59