Bez tytułu

Pocałunek pusty jak dno rzeki
Smutek , który nie wylewa łez
Złość wulkanu wciąż uśpiona
Jaki tego sens?

Mechaniczny obraz uczuć
Puste skrzynie z emocjami
Przygnieciony przez ich ciężar
Całe życie sami

W glinianej donicy umysłu
Kwiaty złamane przez wiatr strachu
I mogę mieć milion pomysłów
Przez przypadek rozbiłem klepsydrę
Straciłem rachubę czasu ...


Autor: Davijons Kategoria: Filozoficzne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


Ten wiersz jest naprawdę piękny .., pięknie i przejmująco mówi o pustce, jaka może zpanować w całowieku, gdy strach w nim panuje, wszystko niszczy i ztrzymuje jego kroki... Jego watość tkwi w rozpoznaniu tego stanu, w rzuceniu na niego jasnego światła i od tego momentu jest nagle duzo bliżej do wolności. Nie strać tej szansy :)

  • Autor: polana Zgłoś Dodany: 08.08.2018, 14:49

Moim zdaniem nie warto odmierzać czasu lub czekać aż piasek się przesypie lecz robić wszystko by właściwie wykorzystać to co się ma....

(*)
IIII
IIII
IIII

Płomień w Tobie !