"Słowotwórczość"

W jakim świecie trzeba pływać myślami marzeń?
Pragnienia próbują zaspokoić głód swojej żądzy.
Nikt nie potrafi podporządkować sobie zdarzeń;
bieg rozpoczęty.... nie wszyscy byli tacy mądrzy.

Gdy pytaniem niczym pod nogi kłodą potknięci;
upadli gubiąc pewność dającą pozorne tarcze.
Szukając powodów w i tak pokiereszowanej pamięci;
błądzą w czasach dla których ja nadal walczę.

Będąc okowami sentymentu dla uwięzi;
więźniem który dla zatraconych dusz pozostał.
Bo tylko czując co człowieka mierzi;
możesz zrozumieć kto i dlaczego się oddał.

Ratować od szaleństwa mogą ze stali nerwy;
lub serce kochające niczym galwaniczny kaganek.
Zapraw się więc w cierpliwości konserwy;
idąc na poprawy swego życia przystanek.

O kochana poezjo w swojej oczywistej twórczości;
gdyby nie ty serce już dawno by od bólu pękało.
Kartka i długopis rozwiać każde potrafią wątpliwości;
od tej szczerości sumienie piskliwie stękało.

Tak jakby niechciane wątki gdzieś zagrzebane;
czarne kruki spowite mrokiem tajemniczości.
Czuły tą żagiew przez poprawę wybrane;
powoli zepchnięte do diabelskiej nicości.

Imaginacja błyszczących bursztynów kreatywności;
zatopiony owad prehistorycznych przekonań.
Nieraz agresja dała upust duszonej złości;
by Lord Wader mógł prawdy ujrzeć dokonań.

Ciemna strona mocy pochłonąć nie jedno potrafi istnienie;
słodko podszeptuje znieczulicy demonizacja.
Ukradkiem w rękach ukrywasz goryczy westchnienie;
twarda maska na byków przeciwności jak prowokacja.

Która do czasu swych iluzji egzamin zdaje;
wszak kłamstwo mieć krótkie powinno nogi.
Chwytaj jak ciężkiego żywota eliksir podaje;
byś chociaż na te parę sekund nie odczuwał trwogi.

Carpe diem ponad wszelkich magików sztuczki;
wulkan od tych emocji gazów musi eksplodować.
Moja twarz zapisała pomyłek wszelkie stłuczki;
samobójca wyszedł.... by dłużej się nie szkalować.