Mrok i słońce

Ciszy trzeba się uczyć,
Spróbuj bez użycia wzroku,
Miar i kroków,
By oddać się w końcu
Wyrokom kosmosu.
Co jeśli Bóg ro jedynie ruch,
Ruch tworzony przez mechanizmy głów.
A te z kolei budzą śpiących ze snu
Iluzji.
Puk, puk...
Kto tam?
Otwarto drzwi do uczty Platona.
Daj ciszę nim skonam,
Daj, póki nie kocham.
Daj się zagubić do końca,
Nie na pół gwizdka,
Gdy zgubisz się do końca,
Zgubny czar pryska i
Widzisz jedność mroku i słońca...

Autor: Rafdab Kategoria: Różne

 

Oceń wiersz

 

Komentarze

Komentować mogą tylko zalogowani użytkownicy. Jeśli nie masz jeszcze konta, możesz się zarejestrować.


*