To już kropka

Pisać wiersze,ja już muszę
To po prostu we mnie siedzi
Mam wrażliwą,dziwną duszę
Nie ma zmiłuj,bez spowiedzi

Myśli w głowie wciąż fruwają
Zaraz w coś je szybko składam
Do pisania wręcz zmuszają
Chodż nie zawsze się z tym zgadzam

Takie moje przeznaczenie
Taki koniec,no i kropka
Jakieś jednak zaistnienie
To jest teatr a nie szopka

Więc jak muszę to rymuję
Tak jak umiem wiersz buduję
Będzie real,trochę fikcja
Jakaś mądra propozycja .. .